"Strata" Iwona Wilmowska - recenzja

Dzień dobry lub dobry wieczór!!! Nie wiem kiedy mnie odwiedzicie, więc chcę być przygotowana na wszystko. Czy są tu fani polskich kryminałów? A może mamy na pokładzie fanów twórczości Iwony Wilmowskiej? Jeśli tak, to dobrze się składa, ponieważ czwarty tom Prywatnego śledztwa Agaty Brok już w lipcu. Oczywiście będziecie mieli okazję przeczytać moją recenzję tej książki. Nawet mam już rekwizyty do zdjęć. A tym czasem, zanim to nastąpi, koniecznie musicie dowiedzieć się co myślę o części trzeciej. To co, gotowi na recenzję Straty? Zapraszam serdecznie.

Agata Brok to pracująca samotna trzydziestolatka, z dużym talentem do rozwiązywania zagadek. Wartka akcja serii książek „Prywatne śledztwo Agaty Brok” osadzona jest we współczesnej Warszawie, dotyczy zwykłych ludzi z najbliższego sąsiedztwa, a toczące się wydarzenia opisywane są ze sporą dawką humoru.

W tomie trzecim w życiu dobrze już znanej nam pary, Agaty i Kermita, pojawia się wiele nowego – młodzi przeprowadzają się na przedmieścia Warszawy. Pewnego poranka Agata natrafia na zbiegowisko: to lokalny pijaczek zamarzł w śniegu. Agata zaczyna przyglądać się tej sprawie i okazuje się, że nie był to zwykły wypadek. Jednak czy Agata powinna prowadzić śledztwo na własną rękę, skoro w jej życiu szykują się kluczowe zmiany? Kolejny tom serii „Prywatne śledztwo Agaty Brok”, stanowi kontynuację książek „Nikt nie słucha starych ludzi” oraz „Gwiaździsta noc”, choć znajomość poprzednich części nie jest konieczna, by się w niej rozsmakować.

Strata zawsze bywa bolesna. A szczególnie gdy traci się kogoś bardzo bliskiego. Wtedy ludzie nie myślą racjonalnie i popełniają różne głupstwa. Jednym z nich może być nawet morderstwo...

Na początku swojej recenzji chciałabym Wam napisać, że nie zgadzam się z opisem z książki dotyczącym czytania książek nie w kolejności lub braku znajomości poprzednich części. Wyznaję zasadę, że jeśli ktoś wydaje książki w serii, to należy czytać je w kolejności, zaczynając od części pierwszej. W tym przypadku fakty z życia Agaty nie będą Wam się zgadzać, jeśli zaczniecie czytać książki od tyłu. Osobiście bym tego nie zrobiła i Wam również to odradzam. Teraz możemy przejść do recenzji:)

Agata Brok wraca do nas w trzecim tomie zatytułowanym Strata. Tak jak i poprzednie książki z serii, trzecia część ukazała się nakładem Wydawnictwa Axis Mundi. Dużo się zmieniło w życiu naszej bohaterki i jej partnera Kermita. Agaty jest więcej, dużo więcej niż w poprzednich książkach. Pije za dwoje, je za dwoje, ale jeszcze nie nauczyła się za dwoje myśleć. Będąc już na końcówce ciąży, powinna leżeć i odpoczywać, ale to przecież nasza Agata Brok. Ona nie usiedzi na czterech literach i oczywiście musi zaangażować się w kolejne śledztwo.

Agata i Kermit przeprowadzili się na przedmieścia Warszawy i to tam tym razem będzie działa się akcja książki. Zagadkowa śmierć lokalnego pijaczka, tajemnicze zniknięcie jego kolegi i mnóstwo tajemnic sąsiadów. Idealne miejsce dla Agaty do zamieszkania? Tylko, że do narodzin jej córki zostały dwa tygodnie. Czy uda się rozwikłać zagadkę tajemniczej śmierci Bolka? I czemu nagle Zbigniew zostaje znaleziony na polu z dziurą w głowie? Już chyba nikt nie ma wątpliwości, że ktoś poluje na drobnych pijaczków z okolicy. Tylko po co ich zabija? I czemu nagle Agata zaczyna się bać o swoje życie?

Co mogę powiedzieć o książce? To samo co o dwóch poprzednich. Czytało mi się super. Lekki styl pisania autorki, sposób przedstawienia historii, wykreowania postaci i dialogi sprawiają, że książki autorki mają duży potencjał i dziwię się, że odkryłam je przez przypadek i to dopiero całkiem niedawno. Czemu wcześniej nie znałam twórczości Iwony Wilmowskiej? Zdecydowanie jest to niedopatrzenie z mojej strony i jest mi wstyd z tego powodu.

Pewnie jesteście ciekawi, jak tym razem udała się autorce sprawa z tajemnicą? Czy udało mi się odgadnąć kto zabija? Hahaha, marne szanse. Dowiedziałam się tego kilka stron przed końcem książki. I to dlatego, że autorka mi na to pozwoliła. Nie powinnam się już bardziej pogrążać, ale tym razem zdradzę Wam, że miałam aż dwa typy morderców. I nie byłam nawet w połowie drogi do rozwikłania zagadki. No cóż, chyba powinnam się w końcu z tym pogodzić.

Lekka i przyjemna książka z tajemnicą w tle. I to nie byle jaką tajemnicą. Jak ktoś szybkiej odgadnie kim jest morderca, ma u mnie piwo. Mi się to znowu nie udało. Ale powinnam się już przyzwyczaić. Tylko czy potrafię? Będę walczyć za każdym razem i mam nadzieję, że autorka da mi szansę na to jeszcze wiele razy. A jeśli nie, to ona wie, że ją znajdę :p. Takiego talentu nie można marnować. 

Jeśli lubicie książki pisane w stylu kryminałów Joanny Chmielewskiej, która jest niewątpliwie dla mnie królową tego gatunku na polskiej scenie, to książki Iwony Wilmowskiej będą Wam się podobały. 

A tym czasem zaczynam odliczanie do lipca. Już nie mogę się doczekać Katastrofalnego błędu. 

A jak jest z Wami? Też czekacie na kolejną książkę autorki?