„To nie może się udać" Anny Jimenz

6/2025

Czy dwoje ludzi pochodzących z dwóch zupełnie różnych światów, może stworzyć pełen miłości związek? On - stolarz z małego miasteczka. Ona - wzięta lekarka, która ma w przyszłości objąć ordynatorstwo na oddziale chirurgii. Ich spotkanie jest przypadkiem, a wszystkiemu winien samochód, który odmówił posłuszeństwa. Czy widzicie w tym wstęp do dobrej romantycznej historii?

Nakładem wydawnictwa Muza ukazała się książka autorstwa Abby Jimenez. Lekka, zabawna i wciągająca od pierwszej strony opowieść o marzeniach i dwojgu ludzi, którzy od pierwszego spotkania byli sobie przeznaczeni. 

Alexis Montgomery zawsze robiła tak, jak kazali jej rodzice. Miała zostać lekarzem, została. Miała mieć szanowanego partnera, miała. Miała być majętna, miała. Ale czy była szczęśliwa. Na pewno nie miała szczęścia w miłości. Jej partner, szanowany i podziwiany lekarz ją zdradził i stosował na niej przemoc psychiczną. Dziewczyna za wszelką cenę pragnie się od niego uwolnić, ale nie jest to takie proste.

Tymczasem Daniel Grant wiedzie spokojne życie w Wakan. Jest tam burmistrzem, prowadzi pensjonat, a po godzinach oddaje się stolarstwu. On również nie ma szczęścia w miłości. Wszystko zmienia się, gdy mężczyzna pomaga Alexis z samochodem, po czym para spędza ze sobą noc. Oboje nie mogą o sobie zapomnieć, choć powinni. Dzięki ich wszystko, łącznie z dużą różnicą wieku. A co łączy? Chemia między nimi jest tak ogromna, że czułam ją nawet, gdy czytałam książkę. Ponadto oboje świetnie czują się w swoim towarzystwie. Choć Alexis chciałaby uciec od swojego życia, to nie może tego zrobić. Ma bowiem zobowiązania, które musi spełnić.

Książka jest cudowna. Podobało mi się w niej dosłownie wszystko. Autorka ma przyjemny styl pisania, którym od razu przekonuje do sobie czytelnika. Podobało mi się go, że bohaterowie pochodzą z dwóch różnych światów i jest między nimi duża różnica wieku. Alexis jest starsza od Daniela o 10 lat, ale żadne z nich tego nie czuje, choć dla kobiety w pewnym momencie staje się to problemem. Ale większym jest duża odległość i to, że żadne z nich nie chce zrezygnować ze swojego życia. Czy uda się im dojść do kompromisu? A może te klika nocy i dni odejdą w zapomnienie?

Z wiekiem stałam się wrażliwa i coraz więcej książek mnie wzrusza. Jedną z nich jest właśnie ta książka. Jest pełna różnych emocji, które zebrane razem, możnaby było włożyć do ogromnego worka i nie byłoby w nim więcej miejsca. Śmiałam się z bohaterami, cieszyłam się ich szczęściem i smucilam, gdy Alexis musiała wracać do swojego świata. A musicie wiedzieć, że ten był bardzo toksyczny i wymagał od niej bezwzględnego dostosowania. Dostosowania do wymogów rodziców i byłego partnera. Dostosowania do miejsca, w którym mieszkała i znajomych, w których kręgu się obracała. Widziałam tam sztuczność i zakłamanie. A gdy Alexis przyjeżdżała do Wakan, do Daniela, mogła odetchnąć. Mogła być zwykłą dziewczyną bez makijażu, w jeansach i sportowych butach. Uśmiechniętą i szczęśliwą. Dlatego moco jej kibicowałam...

Takich książek życzę sobie więcej w mojej biblioteczce. Książek pełnych pozytywnych emocji, które sprawiają, że widać światełko w tunelu. A na jego końcu czeka już tylko miłość i szczęście, choć po drodze trzeba pokonać jeszcze wiele przeszkód...